اغلب وقتی از خانهی جدیدی بازدید میکنیم و میخواهیم ابعاد تقریبی فضا را به دست بیاوریم، متر یا وسیلهی اندازهگیری همراهمان نیست، بنابراین نمیتوانیم تخمین درستی داشته باشیم. مثلاً فرض کنید قرار است موقع اسبابکشی میزی را از دری عبور دهیم ولی مطمئن نیستیم بدون برخورد آن با در این کار شدنی است یا نه. یا گاهی میخواهیم متراژ نسبی اتاق خواب خانهای را که در حال بازدید هستیم محاسبه کنیم. حتی مواقعی پیش میآید که اندازهی یخچال یا ماشین لباسشوییمان از فضایی که در خانهی جدید وجود دارد بزرگتر به نظر میرسد. شاید این جزئیات در ظاهر اهمیت زیادی نداشته باشند، اما در زمان اسبابکشی به چشم خواهند آمد و تأثیرگذار خواهند بود. در این شرایط اگر حتی وسیلهای برای اندازهگیری همراهمان نباشد، میتوانیم از روش دیگری استفاده کنیم: به دست آوردن ابعاد تقریبی فضا با دست و پای خودمان!
به دست آوردن ابعاد تقریبی فضا برای اندازههای کوچک
قدیمیترها خیلی وقتها از این روشها برای اندازهگیری سطوح مختلف استفاده میکنند و تا حد زیادی کارشان را راه میاندازند. ولی حالا این سؤال پیش میآید که اندازههای دقیق هر وجب، هر قدم و یا فاصلهی دو دست چه قدر است؟ با وجود اینکه استفاده از این روشها در شرایطی که به ابزار اندازهگیری دسترسی نداریم، روش قابلقبولی به شمار میآید، باید به یک نکتهی مهم توجه کنیم:
به دلیل متفاوت بودن اندازههای افراد مختلف، این روشها کاملاً تقریبیاند و برای به دست آوردن ابعاد کلی مورداستفاده قرار میگیرند. برای اندازهگیریهای دقیقتر باید از خطکش یا متر استفاده کنیم.
اما برای اینکه دقت این روش را بیشتر کنیم میتوانیم با متر اندازههای دقیق وجب، کف پا و گامهایمان را محاسبه کنیم و آنها را جایی ثبت کنیم تا فراموش نکنیم. حالا با توجه به این نکات میتوانیم چند روش مهم برای اندازهگیری را با هم بررسی کنیم:
اندازهی یک وجب: به طور میانگین ۲۰ سانتیمتر است
طول یک کف پا: سایز کفشمان است!
شهروز از آپارتمانی در یوسف آباد:
چند روز پیش برای بازدید یه خونه رفته بودم، همهی ویژگیهاش مناسب بودن، فقط اتاق خواب از اون چیزی که شنیده بودم کوچیکتر به نظر میرسید. با استفاده از اندازهی پاهام، فهمیدم هر سرامیک کف اتاق تقریباً ۴۰ سانت در ۴۰ سانته. شروع کردم به شمردن تعداد سرامیکها و با یه کمی محاسبه فهمیدم که آره، واقعاً کوچیکتر از اون چیزی بود که بهم گفته بودن!
وقتی دربارهی به دست آوردن ابعاد فضاهایی که کفشان پارکت یا سرامیک است صحبت میکنیم، کارمان بسیار راحتتر است. تنها کاری که باید بکنیم این است که یکی از سرامیکها یا پارکتها را با وجب یا کف پا اندازهگیری کنیم و سپس تعداد سرامیکها یا پارکتها را بشماریم و آنها را در هم ضرب کنیم تا فاصلهی دو نقطه را به دست بیاوریم.
به دست آوردن ابعاد تقریبی فضا برای اندازههای نسبتاً بزرگ
طول گامهای ما به طور میانگین ۷۵ سانتی متر است که البته بهتر است برای اطمینان بیشتر، این فاصله را از قبل اندازه بگیریم. در این صورت میتوانیم فواصل و ابعادی را که به آسانی با وجب یا کف پا قابلاندازهگیری نیستند، به دست بیاوریم.
یک نکتهی جالب اینکه وقتی دستهایمان را به طور کامل از دو طرف باز میکنیم، فاصلهی بین نوک انگشتان دو دستمان تقریباً هماندازهی قدمان است! از آنجایی که این فاصله بیشتر از یک متر است، میتوان از این روش برای اندازهگیری سطوح بزرگتر استفاده کرد.
همانطور که گفتیم این اعداد، ابعاد تقریبی فضا را به ما نشان میدهند، اما استفاده از این روشها در شرایط اضطراری که به متر یا خطکش دسترسی نداریم از خطاهای فاحش جلوگیری خواهند کرد.